Fietsen op Mallorca in 2014: Randa

Bij het ontwaken was het vooruitzicht op goed weder gematigd positief. Alhoewel "Ze" spraken over regen, toch maar de rit naar de Randa gekozen. Beide sportieve fietsgroepen opteerden voor de klassieker naar het Santuari de Cura, beter bekend als de Randa, op het programma. Beklimming bekend bij alle wielertoeristen en een must voor alle fietsers op Mallorca. Hoogteverschil van 540 m over 6 km.

Topoverleg over de rit van vandaag.

De 4 toponderhandelaars zijn eensgezind akkoord.

Santuari de Cura.

De Puig de Randa is een 542 meter hoge berg in het zuiden van de Mallorca . Zijn karakteristieke vorm is al van verre zichtbaar en fungeert als een tafelberg. Deze enkele vrijstaande berg, stijgt steil boven de Mallorcaanse vlakte. De berg kan worden gezien vanuit alle richtingen uit de verte. Met name de ballon-achtige radardome op zijn bovenkant maakt Puig de Randa onmiskenbaar.
Wegens de lichte paniek over "Ze" spreken over regen, spurtte iedereen (enkel de goedgelovigen) naar boven om een regenvestje op te halen. Enfin met een goede 5 minuten vertraging vertrokken. Bijna in Montuiri snelden we vele Belgische toeristen voorbij, o.a. reisspecialisten uit Lier, kantelpoortenmannen uit Londerzeel, Renault fietsers uit Kalmthout. Niemand die ons kon volgen! Het leek wel een Belgische invasie naar de top van de Randa.

Randa
Randa is een klein dorpje van de gemeente Algaida. Het wordt ook wel de "Heilige Berg" in Mallorca. Het is de tweede belangrijkste bedevaartoord van het eiland. De berg kan met de fiets beklommen worden over de vijf kilometer lange kronkelende weg van Randa. Bij helder weder heeft men vanaf de top een uitzicht over het eiland. Naar het noordwesten het Tramuntana gebergte, in het noorden de baai van Alcudia, in het oosten de baaien van de oostkust en het zuiden de baai van Palma.

We zijn er mee weg.

Groepje Eddy M. moest p^.ssen. De natuur heeft ook zijn behoeften.

Enkele toppers zijn boven geraakt.

Algaida
Na het bereiken van de top, snel terug naar beneden om in Algaida een bocadillo con serrano te bestellen. De patroon van het cafeetje deed de zaak van de week. De 2de groep diende ergens anders te gaan lunchen. Al het brood en hesp was voor onze groep en de rest moest op zoek naar andere uitbaters van cafeetjes.
Na de lunch van 1 tot 2 uur in de brandende zon in sneltreintempo richting Montecarlo. Dat is eigenlijk ons hotel in Can Picafort. In de verte bliksemschichten en de baan was op vele plaatsen ondergelopen (met water). Can Picafort had rond 15.00 uur een warmteonweder over zich gekregen. Wij waren daar enkele minuten te laat voor. In volle vaart dan maar naar het hotel, ondanks een platte tube van Jan P.